Knijter op z'n best.

Goooooooeeeededag mensen en hier is hij weer hoor: Aart Knijter, his stories are getting brighter. Het was weer een memorabele week met louter hoogtepunten. Zo hebben we de beker wedstrijd van afgelopen dinsdag winnend afgesloten, hebben we een bruiloft gehad van de man met chronische kramp, hebben we ook de eerste competitieronde winnend af kunnen sluiten én hebben we een gloednieuwe smoes meegekregen op de groeps app die absoluut in de top 3 is binnen gekomen. Kortom: We hebben dus weer genoeg om over te schrijven!

Bruiloft.

Vrijdag 22 September was het dan eindelijk zover. De dag waar menig mens reikhalzend naar uit heeft gekeken: de bruiloft van Aron en Jennifer. Aart mocht heel de dag mee, daar Aron en ik toch wel boezemvrienden zijn geworden in de korte tijd dat ik weer met het derde meeloop. Mij is duidelijk gevraagd geen verslag erover te schrijven maar ik zou Aart niet zijn, als ik dat toch even niet kan laten. Wim Oomen zal wel weer foeterend voor de deur staan binnen enkele dagen maar dat neem ik wel voor lief. Al moet ik zeggen dat overdag alles keurig en goed verliep, en zo rond 16.45 uur konden we ons eerste biertje nuttigen. Het begin van het einde zullen we maar zeggen. Onze grote leider Fred de Post was er ook, en zelfs semi-topscorer (hoewel nog geen goal gemaakt dit seizoen) Remco Kruutiestuta was ook bij het plechtige moment aanwezig. Naarmate de avond vorderde kwamen steeds meer leden van Roda 3 binnen schuifelen en waren de kannen bier niet aan te slepen. Zoals altijd moest ik mezelf inhouden en een beetje in de luwte blijven om de mannen scherp te observeren en ervoor te zorgen dat ze niet al teveel biertjes zouden consumeren, zodat ze toch ogenschijnlijk fit zouden zijn voor de aankomende wedstrijd. Helaas voor de mannen van 3 zag ik een prachtige serveerster rondlopen van een respectabele leeftijd die mijn aandacht trok, en moest ik zodoende mijn taak als babysitter laten schieten. Met mijn charmes in de volle strijd heb ik urenlang met de serveerster zitten flirten en toen ik mijn eerste moves wilde maken, zei de dame vriendelijk dat het haar beter leek het toch voor eerst rustig aan te doen. Nou vraag ik je? Ik ben bijna 58 jaar, rustig is het enige wat ik nog kan maar afijn. Ik besloot terug te gaan naar de tafel waar de mannen van drie stonden. En lieve mensen, het tafereel wat ik daar aantrof was alle perken te buiten! De grote leider die arm in arm stond te dansen met Wimmie Oomen, hij dronk bier uit de kan in plaats van het glas en met zijn ene oog keek hij naar Wim, en het andere oog naar de bar. De semi-topscorer die in gabber-modus een dans deed. John van Heijningen was met iedereen maar ook met niemand in discussie. Zelfs de keurige Arnoud van Aalst zag blauw van de drank. Nee, de discipline was ver te zoeken deze avond. Maar goed, onder het mom van: eens maar nooit weer, zouden we deze avond achter beschouwing laten. Aldus de grote leider de dag erop.

De smoes der smoesjes.

Nadat de rookdampen van de avond ervoor waren opgetrokken, stonden de mannen omstreeks 13.00 uur weer verzameld op de Maaskant. Er waren nog wat jeugdploegen aan het voetballen, en toen de rust aanbrak liepen de ouders met een grote boog om het derde heen, want er hing een alcohol walm van heb ik jou daar. We kregen er vier van het tweede elftal terug te zeggen: Yannick den Daggelder, Lars van Dalen, Arno ten Pas en Gerard Krielaart. Prima versterkingen van deze kant. Er ontbrak er nog eentje en dat was onze eigen John van Heijningen die de avond ervoor ook iets te diep in het glaasje had gekeken. Na nog enkele minuten wachten was het geduld van de met enorme hoofdpijn kampende leider op en besloot hij hem te bellen. Toen dit gesprek was afgelopen en na heel wat gesjonge jonges besloten we toch te vragen wat John deed ophouden. En mensen wat ik nu ga zeggen is niet verzonnen. Serieus: ik verzin dit niet. Let u op. John kon niet komen want, en let wel : Ik verzin dit niet. Zijn voetbaltas lag in zijn auto in de kofferbak, maar de auto van zijn vriendin stond zo kort achter de auto van hem dat hij er met geen mogelijkheid in kon komen, dus moest hij helaas deze voetbalronde verstek laten gaan.... en ik verzin dit niet he?! Bravo en hulde voor deze geweldig verzonnen smoes. Als spelets zijnde van het derde moeten we ook dit kunnen waarderen. Deze komt gewoon in de top drie van vreselijke smoesjes, op nummer 1 staat nog altijd de: ik kan niet komen want mijn liesbroekje is nog nat en zonder dat ding ga ik echt niet op pad. En op twee staat nog steeds de ik kan niet komen want mijn scheenbeschermers stonken zo dat ik ze net even in de was heb gedaan smoes.

De Wedstrijd.

Na aangekomen te zijn in het prachtige Vuren, sloeg gelijk de bijzonder stank van de fabriek die daar staat op ons maag. Met kokhalzende bewegingen kreeg de Post het toch voor elkaar iedereen de kleedkamer in te sommeren. Nadat iedereen was omgekleed en de opstelling wed opgedreund, konden we beginnen. De wedstrijd verliep precies als verwacht was: de bal werd meer gemist dan raak geschoten, en de meesten zagen hem niet eens rollen. Vuren was niet zozeer sterker, maar wel een stuk feller dan ons. Juist doordat we niet zo scherp waren, was het vooral moeilijk om de doodschoppen die ze uitdeelde te ontwijken, waardoor menig voetballer van Roda nogal eens geraakt werd. Gelukkig deed de goed leidende scheidsrechter dat steeds af met : ach hij was een beetje te laat, in plaats van een vrije schop toe te kennen. Roda liet zich niet demotiveren door dit alles en dat er was afgerekend met de lijfspreuk van het derde: "meedoen is belangrijker dan winnen" lieten ze ook duidelijk zien. We liepen na een goed half uur spelen uit naar 0-3 dankzij drie goals van Arno ten Pas. Hij was aangesteld als rechtshalf, maar omdat hij daar nog nooit had gespeeld was hij overal op het veld te vinden behalve daar. Zodoende kon hij altijd in scoringspositie komen was het excuus. Na nog wat tikken te hebben geïncasseerd gingen we met deze stand rusten.

Tweede helft kwam Arnoud erin voor Remco, Roy voor Kevin en Joey voor Melvin. We konden de wedstrijd iets beter controleren en de vierde goal van Arno bleef ook niet uit. Joey besloot later om eens even in de eigen zestien dwars door het midden een dribbel te maken tot hij even een paar degelijke trappen van de spits tegen zijn benen aan kreeg en hem zo de bal ontfutselde en de bal in het netje schoot. De geweldige leidsman zag er wederom geen overtreding in en keurde de goal goed 1-4. Dat onze leider Fred dat niet zo kon waarderen maakte hij hem vanaf de bank even goed duidelijk. Daarna een rush aan de linkerkant van het veld van sprintkanon Kevin Krielaart, nadat hij randje zestien van de tegenstander naar binnen wilde snijden maakte de verdediger van Vuren een fantastische tackle recht op de enkel van onze Kevin die als een stervende zwaan ter aarde stortte. Deze tackle werd met flink wat gevloek en getier ontvangen door Kevin die niet verder kon spelen. Ook deze overtreding ontging te scheids even en na wat protest van Roda kant, besloot de leidsman met nog 7 minuten te spelen de wedstrijd te staken. Na overleg met El Capitano Arnoud van Aalst leek het iedereen toch beter deze 7 minuten even vol te maken. Een paar minuten voor tijd was het Lars van Dalen die weggestuurd werd en de keeper omzeilde om zo de vijfde treffer van Roda te maken. 1-5 eindstand, de match afgefloten en wegwezen. De eerste driepunter zit in de tas mannen, volgende week doen we het nog eens dunnetjes over.

Uw reporter,

Aart.