Het grote Knijter gedicht

Mensen lieve mensen hier zijn we dan weer,

Aart Knijter hemzelve met een lach en soms een sneer.

Afgelopen zaterdag weer fris in de wei,

maar voetballen ho maar, hoe het ook zij.

Leider de Post was weer eens totaal van slag,

want probleemkind Jasper was te laat omdat hij geen klok 
zag.

Dat Jasper dat af doet met gieren en grollen,

baat de Post niet, want je moet niet met hem sollen.

Het was ook best vroeg half twaalf aanwezig,

maar dat houdt Jasper dan ook niet echt bezig.

Het is bij Roda 3 meestal opstaan en dan weer vallen,

want aangekomen in Tricht had niemand de ballen.

Waar zijn die dan, bulderde hij op zijn amicaalst,

"je weet best waar ze hangen"riepen zij in koor, in Aalst!

De Post in moedeloze staat,

doet dan nog thuis liever de vaat.

Gelukkig voor Roda was Arnoud weer eens een keer present,

want wat is dat toch een goede vent.

Hij danst in de wei als een vrolijke hinde,

dat de tegenstanders meestal roepen: "Kik doar, dieje vrimde".

Afijn om half één was het tijdstip daar,

dat de leidsman kon zeggen:"beginnen maar".

Na tiental minuten spelen,

was Roda een briljante aanval aan het smeden.

Een voorzet kwam regelrecht op de kale pan van Melvin,

die pardoes het doel in ging.

De vreugdedans van onze leider op de bank,

maakte dat hij languit in de modder viel, stijf als een plank.

Ook het vervolg was best om te noteren,

omdat Jordy Bauman het met zijn rushes bleef proberen.

Na de zoveelste was het dan toch eindelijk raak,

en was de Trichtse sluitpost toch echt de sjaak.

Het werd nul-twee voor de Aalsternaren,

het zijn herinneringen die de Post echt blijft bewaren.

Maar hemel, wat gebeurd daar nou?

Een vrije trap beland tegen ons eigen touw!

Met één- twee gingen we maar rusten,

waarbij iedereen best een natte cake zou lusten.

Onze Onno de snor werd gewisseld zonder gevaar,

volgens de leider omdat hij in het veld de lokgroet nadeed, van een ooievaar!

De tweede helft was nog geen tien minuten oud,

en onze Kruut moest plaatsnemen in de dug-out.

De semi-topscorer had ontzettend last van zijn lies,

dus de leider deponeerde een halve liter water over hem, want hij vond hem vies.

En toen op links, een fantastische solo,

die menig mens deed denken een de zanger van U2: Bono!

Kevin was doorgestormd tot aan het vijandelijk doel,

en raakte de bal met een formidabel gevoel.

Het werd één-drie de wedstrijd op slot,

en door de overwinning voelt 90 minuten dan zo kort.

Maar er was ook een tweede heugelijk feit,

Aron stond ook die 90 minuten binnen het krijt.

Geen kramp, geen pijntjes en geen last,

het is dan ook een beer van een vent, die gast.

Met de kampioensdroom nog steeds in leven,

wou Jasper in de kleedkamer wel een showtje weggeven.

De microfoon in zijn hand en zo vals als een kraai,

zong hij uit volle borst:"wij zijn de Aalsterse jongens, uit de klaai".

Vooraf de wedstrijd bij ons in de groepsapp,

was er een prachtige toespraak van Melvin en die was niet nep.

Tot tranen geroerd en enorm gemotiveerd,

hebben we de woorden van Melvin met een overwinning geëerd.

We staan nu gedeeld eerste op onze ranglijst,

daar zullen de heren wel raar van opkijken, daar in Zeist.

Volgende week thuis tegen LRC Leerdam,

we hopen onze trouwe supporters daar tegen te komen dan.

Gewoon om half drie de Post verwacht een ieder op tijd,

"En paaster mer gerust op dadde nie te loat zijt".

Want hij is de Don, de leider van Drie en de grote baas,

en ook hij kan niet elke weken spelen voor Sinterklaas.

Voor nu, pak ik vast een chocolade letter en mijn mijter,

en vier ik ook Sinterklaas met de familie Knijter.

Iedereen alvast een prettige pakjesavond,

ik hoop dat u dit gedicht leuk vond.

Uw reporter,

Aart Knijter